Συχνά συζητάμε για τη δημιουργική γραφή και την κατάλληλη ηλικία. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η πιο κατάλληλη είναι η σχολική. Ίσως επειδή ως φιλόλογος έχω δει με τα μάτια μου πως η έννοια του fiction ενδιαφέρει τα παιδιά που τελειώνουν το γυμνάσιο.
Τα παιδιά σ’ αυτή την ηλικία παρότι δεν έχουν εμπειρία στη γλωσσική επεξεργασία των ιδεών, εντούτοις είναι όσο ποτέ ανοιχτά στο ερέθισμα του γραπτού λόγου που ζωντανεύει ως αφήγηση ιστοριών. Για πρώτη φορά μπορούν να αντιληφθούν την έννοια του ενιαίου σώματος της αφήγησης και ας μη γνωρίζουν τις τεχνικές λεπτομέρειες. Και έτσι πρέπει. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η ιστορία. Πως ξεκινάει κανείς να συνθέτει την ιστορία του. Θυμάμαι κάποτε που εξηγούσα την έννοια της αφήγησης και τη σχέση της με τον πραγματικό χρόνο.
Έφερα τότε ως παράδειγμα την αφήγηση του Δουμά στους “Τρεις σωματοφύλακες”. Πώς εξελίσσει την ιστορία του, από που τη πιάνει, που την αφήνει, πόσο χρόνο διαρκεί ο αφηγηματικός χρόνος κλπ. Ήταν από τις πιο πετυχημένες προσεγγίσεις στις έννοιες του γραπτού λόγου. Θυμάμαι ότι ακόμη και οι πιο αδιάφοροι μαθητές ήθελαν να ακούσουν. Κάτι σα να φώτιζε το νοητικό τους σύμπαν. Η έννοια της σύνθεσης. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου