Διαβάζω-γράφω Γράφω-διαβάζω
Η γραφή και η ανάγνωση είναι αλληλένδετες έννοιες, αυτό το έχουμε ξαναπεί. Επίσης έχουμε αναφέρει ότι αυτός που διαβάζει, δε χρειάζεται να γράφει, ενώ το αντίστροφο είναι επιβεβλημένο. Ας ορίσουμε μία λίστα με τα πρέπει και τα μη (do and don't) για να χουμε καλό λογαριασμό, προκειμένου να προχωρήσουμε και σε άλλα ζητήματα:
Τα "πρέπει"
Να διαβάζουμε κλασσική λογοτεχνία
Να διαβάζουμε αυτούς, στους οποίους θέλουμε να μοιάσουμε
Να διαβάζουμε αυτούς που μας σαγηνεύουν
Να αφήνουμε να "περάσουν μέσα μας" τα αξιόλογα αφηγήματα
Να είμαστε ελιτιστές σ' αυτά που θεωρούμε σημαντικά στη λογοτεχνία
Να διαβάζουμε, όταν αδυνατούμε να συνεχίσουμε να γράφουμε
Να διαβάζουμε Έλληνες και ξένους συγγραφείς/ποιητές
Να διαβάζουμε από καλές μεταφράσεις
Να διαβάζουμε, όταν είμαστε λυπημένοι
Να διαβάζουμε, όταν νομίζουμε ότι δε θέλουμε να διαβάσουμε
Τα "μη"
Μη διαβάζετε "σκουπίδια"
Μη διαβάζετε για να διαβάσετε
Μη διαβάζετε πολύ γρήγορα
Μη διαβάζετε με το κιλό
Μη διαβάζετε για να αντιγράψετε κάποιον
Μη διαβάζετε κάτι μόνο για να το τελειώσετε
Μη διαβάζετε ένα είδος λογοτεχνίας μόνο
Μη διαβάζετε αυτό που σας λένε οι άλλοι, αν δε σας αρέσει
Μη διαβάζετε, όταν είστε κουρασμένοι
Μη διαβάζετε κακές εκδόσεις
Ξέρω ότι πολλά απ' αυτά μπορούν να εγείρουν ερωτηματικά. Θα περιοριστώ όμως, να αναφέρω αναλυτικά ένα: Αφήνουμε να περάσουν μέσα μας τα αξιόλογα αφηγήματα. Είναι μια μακροχρόνια διαδικασία που, όπως σε όλα τα πράγματα που διδάσκονται και μαθαίνονται, έχει τον χρόνο της. Όταν έχουμε αποκτήσει πείρα αναγνωστική αρκετών ετών, πολύ μετά από το σχολείο και το πανεπιστήμιο, τα κείμενα που κατέχουν σημαντική θέση, μπορούν να αρχίσουν να "βολεύονται" μέσα μας με έναν τρόπο που θα μας καθοδηγεί και θα μας φωτίζει. Αυτά τα "χωνεμένα" κείμενα, που δεν είναι ίδια για όλους, θα είναι οι φαροδείκτες μας στην πορεία της γραφής. Επίσης, αυτή η διαδικασία, καθώς είναι σωρευτική, θα μας αποδείξει σε ανύποπτη στιγμή την ετοιμότητα και την συγγραφική μας αρτιότητα.
